ਅਪ੍ਰੈਲ ਵੀ ਲੰਘ ਗਿਆ, ਪਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ....

ਸਾਡੀ ਮਕਾਨਾਂ ਦੀ ਕੁਰਲਾਹਟ ਕੌਣ ਸੁਣ ਰਿਹੈ ?

ਕੀ ਕਰੀਏ ਸੱਜਣਾਂ ਦੇ ਲਾਰਿਆਂ ਦਾ, ਕੌਣ ਬਣਦਾ ਵਕਤ ਦੇ ਮਾਰਿਆਂ ਦਾ,
ਕਿਸੇ ਇਕੱਲੇ ਦਾ ਨਹੀਂ ਲੋਕੋ, ਇਹ ਤਾਂ ਮਸਲਾ ਏ ਹੁਣ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ !

ਵਾਅਦਾ ਪੰਜਵੇਂ ਨੂੰ ਆਉਣ ਦਾ ਸੱਜਣ ਕਰ ਗਏ,
ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਜਿੰਦ ਚਾਰ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਾਹੁਣੀ !

ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਹੈ ਕਿ ਮੁੱਕਦਾ ਈ ਨਹੀਂ ਤੇ ਗੱਲਾਂ ਨੇ ਕਿ ਕੋਈ ਟਿਕਾਣਾ ਈ ਨਹੀਂ। ਦੋਸਤੋ, ਅਸੀਂ ਉਹ ਮਕਾਨ ਹਾਂ ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਜੇਬ ਵਿਚ ਰੱਖੇ ਨੈਪਕਿਨ ਵਾਂਗ ਵਰਤ ਤੇ ਤਿਆਗ ਦਿੱਤਾ। ਹੁਣ ਸਾਡੇ ਵਿਹੜਿਆਂ ਵਿਚ ਉੱਗਿਆ ਘਾਹ, ਕੰਧਾਂ ਵਿਚ ਵਧ ਰਹੀਆਂ ਤਰੇੜਾਂ, ਰਾਹਾਂ ਵਿਚ ਉੱਗ ਰਿਹਾ ਜੰਗਲ ਦਿਨੋ ਦਿਨ ਹੋਰ ਡਰਾਉਣਾ ਹੁੰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।

ਸੁਣਿਆ ਏ ਕਿ ਵੱਡੇ ਲੀਡਰਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਵਸਦੇ ਰੱਖਣ ਲਈ ਲੰਮੇ ਉੱਚੇ ਤਕੜੇ ਵਾਅਦੇ ਕੀਤੇ ਸਨ, ਅਖੇ ‘ਅਸੀਂ ਤਲਵਾੜੇ ਨੂੰ ਉਜੜਨ ਨਹੀਂ ਦਿਆਂਗੇ, ਇਹਨਾਂ ਵਿਹੜਿਆਂ ਵਿਚ ਮੁੜ ਪਰਤ ਆਵੇਗੀ ਰੌਣਕ, ਤੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫ਼ੇਰ ਜਗਣਗੇ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਚਿਰਾਗ !’ ਤੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਹੋਰ ਸਾਡੇ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਦੀਆਂ ਫ਼ਿਜਾਵਾਂ ਵਿਚ ਗੂੰਜਿਆ।

ਬੜੀ ਆਸ ਸੀ, ਫ਼ਰਵਰੀ ਵਿਚ, ਫ਼ਿਰ ਚਲੋ ਮਾਰਚ ... ਪਰ ਇਹ ਕੀ ! ਹੁਣ ਤਾਂ ਅਪ੍ਰੈਲ ਵੀ ਪੱਲਾ ਛੁਡਾ ਚੱਲਾ ਏ ! ਬਹੁਤ ਘਬਰਾਹਟ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ। ਖੌਰੇ ਕਦੋਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਚਕਰਾਕੇ ਢਹਿ ਢੇਰੀ ਹੋ ਜਾਵਾਂਗੇ। ਕਦੋਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸਾਡੀ ਬੋਲੀ ਲਗਾ ਕੇ ਬੁਲਡੋਜ਼ਰਾਂ ਨਾਲ ਸਾਡੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਤੱਕ ਮਿਟਾ ਦੇਣੇ ਹਨ ...।

ਕੀ ਕੋਈ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਹੈ ... ?

ਹਿਤੂ,

ਤੁਹਾਡੇ ਆਪਣੇ,

678 ਕਵਾਟਰ, ਤਲਵਾੜਾ ਟਾਊਨਸ਼ਿਪ